Тадқиқотлар шуни кўрсатадики, кўпгина инсонлар касаллик бошланганда шифокорларга бориш ўрнига ўз-ўзини даволашни маъқул кўради. Бу тенденция кўпинча 65 ёшдан ошган одамларда кузатилади, дейди мутахассис.

“Улар халқ табобатини, ҳаётий тажрибага асосланиб ўз-ўзини даволашни яхши кўради. Кўп йиллик амалиётни ҳурмат қилган ҳолда, мен ўз-ўзини даволашни тавсия этмайман, чунки бу соғлиқнинг ёмонлашишига олиб келиши мумкин", - дея огоҳлантирди у.

Масалан, антибиотиклар ва бошқа дори воситаларидан назоратсиз фойдаланиш уларга чидамли микроорганизмларнинг ривожланишига ҳисса қўшиши мумкин, бу эса келажакда инфекцияларни даволашни қийинлаштиради.

Бундан ташқари, унинг сўзларига кўра, баъзи дорилар бир-бирига мос келмайди ва бир-бирининг таъсирини сусайтириши ёки кучайтириши, шунингдек, ножўя таъсирларни келтириб чиқариши мумкин.

Ўз-ўзини даволаш ҳам кўпинча аллергик реакциялар ва ошқозон-ичак трактининг бузилишига олиб келади: кўнгил айниши, қорин оғриғи, қусиш, диарея.

Препаратнинг дозасини ёки қўллаш усулини нотўғри танлаш ҳам хавфли бўлиши мумкин. Фақат малакали шифокор ҳар бир бемор учун оптимал даволаш режимини аниқлай олади.

У ўз-ўзидан даволаниш қатъиян тақиқланган ва шошилинч шифокор билан маслаҳатлашиш зарур бўлган бир қатор аломатларни таъкидлади:

- бу қон босимининг сезиларли даражада ошиши,
- ахлатда ёки сийдикда қон мавжудлиги,
- онгни йўқотиш,
- лимфа тугунларининг кенгайиши,
- юрак соҳасидаги оғриқлар,
- қусиш билан кечадиган бош оғриғи,
- қон аралаш қусиш,
- қон аралаш йўтал,
- йўталнинг кўпроқ 3-4 кун давом этиши,
- томоқдаги кучли оғриқ,
- хотира бузилиши, шу жумладан қисқа муддатли мувозанатни йўқотиш.