Бразилияда дори воситалари рекламасини тартибга солиш билан боғлиқ вазият кўп жиҳатдан Хитой ва Россия учун тегишли бўлган ушбу соҳадаги меъёрий амалиётга ўхшайди. Ушбу соҳа учун асосий ҳужжат 1996 йилда қабул қилинган 9294-сонли Федерал қонун бўлиб, у тамаки, алкоголли ичимликлар, дори-дармонлар, даволаш усуллари ва пестицидлардан фойдаланиш ҳамда реклама қилиш бўйича чекловларни белгилайди. Ушбу ҳужжатдан кўриниб турибдики, барча оммавий ахборот воситаларида фақат оғриқни қолдирувчи воситалар ва рецептсиз сотиладиган дорилар реклама қилиниши мумкин. Рецепт бўйича дори-дармонларни фақат тўғридан-тўғри махсус тиббиёт ходимлари ва тиббиёт муассасаларига юбориладиган илмий, тиббий ва ихтисослаштирилган оммавий ахборот воситаларида реклама қилиш мумкин.

Шу билан бирга, қонун бундай дори-дармонларни реклама қилиш учун яна бир қатор қўшимча чекловларни белгилайди. Масалан, унда илмий жиҳатдан тасдиқланмайдиган баёнотлар бўлмаслиги, шунингдек, махсус малакага эга бўлмаган мутахассисларнинг кўрсатмаларидан фойдаланмаслиги лозим, шунингдек, касаллик аломатлари сақланиб қолса, шифокор билан маслаҳатлашиш зарурлиги тўғрисида огоҳлантириш бўлиши керак.