Сигнатура- тавсия, дори-дармонлар шишалари ва қутиларидаги дорихона қоғоз ёрлиғи. 19-аср ва 20-аср бошларида барча маҳсулотлар улар билан бирга сотилган ва ёрлиқлар учун қўшимча ҳақ ундирилган. Сигнатурада дорининг номи ва нархи, қўллаш усули, дозаси кўрсатилган ва шифокор, фармацевт ҳамда дорихона эгасининг исми-шарифи киритилган.

19-асрнинг ўрталарида тиббиёт бўлимининг тавсияларига кўра, фармацевт дори-дармонларни рецепт бўйича тарқатиши шарт эди. Рецепт сўзи лотинча recipe сўзидан келиб чиққан бўлиб, "олиш" деган маънони англатади. Битта шаклда бир нечта рецептлар бўлиши мумкин, улар бир-биридан махсус белги билан ажратилган.

Хусусий дорихоналарнинг сигнатуралари турлича бўлиб, улар босмахонада буюртма асосида босилган. Улар кўпинча император бургутининг тасвири, дорихона фотосурати ва гулли безак билан тўлдирилган. Сигнатуранинг ранги ҳам маълум маълумотларни ўз ичига олади: оқлари ички фойдаланиш учун, сариқлари ташқи фойдаланиш учун қўлланиладиган дориларга бириктирилган. Инъекция идишларига кўк ёрлиқлар қўйилган. Сигнатура муҳим ҳужжат ҳисобланган.

Расмда кўрсатилган сигнатура қадимгиларидан бўлиб, ўнг томонида "Эски Тула дорихонаси" биноси тасвирланган.